Dodano: 24 kwi 2025

Odcinek 1: Czym naprawdę jest druk 3D i co odróżnia go od klasycznej produkcji

Druk 3D, określany również jako produkcja addytywna, polega na budowaniu elementu warstwa po warstwie – w przeciwieństwie do metod klasycznych, które zwykle bazują na ubytku materiału (np. obróbka CNC) lub jego formowaniu wtryskowym. Choć sama technologia znana jest od lat 80., dopiero w ostatnich latach zyskała realne znaczenie w produkcji niskoseryjnej i prototypowaniu przemysłowym.

Addytywne vs. klasyczne – różnica podstawowa

W produkcji klasycznej kluczowe są:

• Formy narzędziowe (kosztowne i czasochłonne w przygotowaniu),
• Minimalizacja jednostkowego kosztu przy dużych wolumenach,
• Długie cykle wdrożeniowe.

Z kolei druk 3D:

• Nie wymaga formy ani narzędzi – produkcja może ruszyć natychmiast po przygotowaniu pliku,
• Koszt jednostkowy nie zależy znacząco od liczby sztuk (opłaca się od 1 sztuki),
• Pozwala testować, wdrażać i modyfikować szybko, bez inwestycji w oprzyrządowanie.

Nie każdy „druk 3D” to to samo

W świadomości wielu osób druk 3D wciąż kojarzy się z tanimi urządzeniami typu FFF używanymi przez hobbystów. W rzeczywistości jednak przemysłowe drukowanie to:

• Kontrolowane środowiska produkcyjne,
• Techniczne materiały o określonych parametrach użytkowych,
• Tolerancje i powtarzalność zgodne z wymaganiami przemysłowymi.

Zaawansowane technologie wykorzystywane w przemyśle różnią się znacząco od sprzętu amatorskiego – zarówno pod względem jakości, jak i zastosowań.

Kiedy warto wybrać druk 3D zamiast klasyki

Druk 3D ma sens, gdy:

• Potrzebna jest mała lub średnia seria bez kosztów form,
• Liczy się czas realizacji (np. test przed wdrożeniem produkcji wtryskowej),
• Element ma skomplikowaną geometrię, trudną lub niemożliwą do wykonania klasycznymi metodami,
• Koszt zmiany projektu musi być bliski zeru.

Nie sprawdzi się natomiast przy:

• Bardzo dużych wolumenach (np. 10 000+ szt. – w zależności od objętości modelu),
• Jednorodnych, prostych kształtach, gdzie formowanie jest tańsze i szybsze,
• Produkcie końcowym wymagającym udokumentowanej certyfikacji materiałowej niedostępnej w danej technologii addytywnej.

Nie każdy materiał dostępny w druku 3D jest dopuszczony do zastosowań krytycznych

W niektórych branżach – jak medyczna, kolejowa czy lotnicza – stosowane materiały muszą spełniać konkretne normy (np. FDA, ISO 10993, UL94, EN 45545).
W przypadku druku 3D:

• niektóre przemysłowe technologie i materiały posiadają stosowne certyfikaty i dokumentację,
• jednak nie wszystkie tworzywa dostępne na rynku addytywnym je mają,
• a nawet jeśli materiał bazowy spełnia wymagania, proces wytwarzania warstwowego może wpływać na końcowe właściwości elementu.

Dlatego, jeśli produkt końcowy musi być wykonany z materiału o udokumentowanych parametrach i certyfikacji, należy to jednoznacznie określić już na etapie zapytania i zweryfikować dostępność odpowiedniego rozwiązania w ramach druku 3D.